Przerzucona nad rzeką Hortobágy przeprawa (Kilenclyukú Híd – dosł. most Dziewięciu Dziur) pełniła ważną rolę na europejskiej trasie handlarzy bydłem. To właśnie most, spontanicznie organizowany przy nim targ, gospoda, zajazd i stajnie, gdzie można było zmienić konia, dały podwaliny miasteczka. Jednak wzniesiona w 1697 r. drewniana konstrukcja nie wytrzymywała natężenia ruchu, w dodatku nie chroniła przed oszustwami – w zamieszaniu unikano płacenia myta. Solidny kamienny most wzniesiono w 1833 r. Jego projektantem był Ferenc Povolny. Budowla ma 167,3 m długości i jest naj-dłuższym kamiennym mostem drogowym na Węgrzech. Dziury w moście mają wymiar nie tylko architektoniczno-estetyczny, ale też praktyczny. Umożliwiały bowiem swobodną przeprawę na drugą stronę mostu wędrującym tu zwierzętom. Według legendy most powstał, kiedy to żandarmi ścigali Sándora Rózsę, największego węgierskiego zbójnika. Aby pomóc w ucieczce, dziewięć jego kochanek połączyło się ramionami(inna wersja mówi o wspólnym klęknięciu), aby po ich grzbiecie Sándor uciekł w bezkres puszty.
Most jest – można powiedzieć – bramą wjazdową na pusztę Hortobágy, największy step w tej części Europy. Tak pisał o nim Mór Jókai, jeden z największych węgierskich prozaików: „Czym jest równina Hortobágy? – Nieznana wyspa na stałym lądzie. Wyspa, bo otoczona jest morzem cywilizowanego świata: jej brzegi to zaludnione miasta, dobrze uprawiane ziemie pełne zboża, domostw, plantacji tytoniu, zasadzonych lasów, ogrodów; a Hortobágy jest starożytnym pustkowiem, którego oracz nigdy nie dotknął ”.
